Jakub Krzywak [realizator.pl]

Jak rozpoczęła się Twoja przygoda z profesjonalną realizacją dźwięku?

Sławek GUADKY Gładyszewski [realizator dźwięku]

Kiedy kończyłem szkołę podstawową nawet przez chwilę nie myślałem, że zainteresuję się tym, czym teraz zajmuję się zawodowo. Pewniejsza była w moim przypadku elektronika albo szeroko pojęta informatyka. Pod koniec wspomnianej podstawówki dostałem w nagrodę za wyniki w nauce Commodore 64! Niezły wypas z kartridgem Turbo i magnetofonem. Tak… No i oprócz sterty gier komputerowych jakie natychmiast posiadłem, trafiłem na oprogramowanie zwane tracker’ami. No i tu pierwsze zdziwienie, że można skomponować kawałek bitu i melodii i na dodatek potem to jeszcze raz włączyć np. kolegom i pochwalić się jaki ma się wypasiony komputer 🙂 Lecz to nie był pierwszy moment kiedy pomyślałem o tym, że to jest ciekawe zajęcie.

Jakub Krzywak [realizator.pl]

Jak potoczyły się Twoje dalsze zawodowe losy w związku z tą początkową fascynacją?

Sławek GUADKY Gładyszewski [realizator dźwięku]

Później w szkole średniej (Technikum Łączności w Lublinie, kierunek: Radiotechnika i Telewizja) poznałem fajnych i ciekawych ludzi, którzy grali na różnych instrumentach muzycznych. Jeden kolega zaraził mnie graniem na gitarze elektrycznej. Ja wtedy zwariowałem, widząc i słysząc, że za pomocą jednego scalaczka kilku rezystorków, diód i kondensatorków można było stworzyć „fuza” do gitary, gdzie po podłączeniu do jakiegoś wejścia liniowego np. w radiu, albo w wieży (bo gdzie tam wtedy było myślenie, że trzeba sobie zakupić wzmacniacz gitarowy) usłyszałem dźwięk jak z płyty Metaliki (no prawie, ale i tak to był wtedy wypas).

Przez parę lat „ganialiśmy” z tymi instrumentami po szkole i poza nią, aż w końcu bliżej matury trafiłem do Radio Lublin na praktyki zawodowe. Na początku było smętnie i ponuro, ale po kilku dniach okazało się, że mam dostęp do jakiejś reżyserki radiowej (emisyjno/montażowo/rejestracyjnej) z olbrzymią (jak dla mnie wtedy – amatora) konsoletą radiową firmy FONICA, rackiem jakiś DAT-ów, CD-ków, Allesis Quadraverb… czy coś w tym stylu i kilkoma magnetofonami kasetowymi oraz Mahlaborami taśmowymi.

No i wtedy wpadłem na pomysł, że jak zagram coś na gitarce i usłyszę to przez te efekty na stole i nagram je na taśmę to będzie CZAD! Metodą intuicji (do dziś u mnie jako tako działa) dobrnąłem gdzie podłączyć gitarkę i jak wysłać to na efekt i nagrać! UDAŁO SIĘ!! No to wtedy trzeba było iść dalej – do tego trzeba dograć drugą gitarę 🙂 Więc oczywiście PLAY na jednym magnetofonie – potem PLAY+REC na drugim i oto do mojego podkładu nagrałem drugą gitarkę!!! Zwariowałem! W moich uszach brzmiało to jak najlepsza produkcja na świecie (a nie było to zbyt piękne brzmienie), tylko lekko szumiało… bo wiadomo z taśmy na taśmę i potem na taśmę… ech… „Musi być coś lepszego” pomyślałem i zacząłem powolutku dogrzebywać się do właściwego tematu.

Już następnego dnia zwiedzaliśmy jeden z najlepszych wtedy (’95 rok) obiektów studyjnych mieszczący się w budynku Radio Lublin – STUDIO HENDRIX… No i tu szczęka mi opadła! Olbrzymi stół (Amek HENDRIX), STUDER 24ch magnetofon, ProTools TDM, Lexicon 300, Lexicon 480L, zaadaptowana reżyserka, olbrzymie GENELEC’i  itp… ZWARIOWAŁEM DOSZCZĘTNIE! I nic z tego nie wiedziałem.

Jakub Krzywak [realizator.pl]

To był ten czas kiedy postrzegałeś już swój przyszły zawód serio?

Sławek GUADKY Gładyszewski [realizator dźwięku]

Zanim znalazłem się tutaj znowu… minęło jeszcze kilka lat. Po drodze (w dobie gdzie funkcjonował dopiero ProTools 4 TDM, i Cubase 3 [nie SX]) zacząłem szukać rozwiązania na nagrywanie na komputer lub coś podobnego 🙂

W momencie kiedy rozpoczynałem studia na Politechnice Lubelskiej (wydział elektryczny) zostałem „ubrany” w PC-ta o magicznej cyfrze 350 MHz na procesorze o niewiele mówiącej mi nazwie Pentium II (o ile dobrze pamiętam), 6GB HD(!!!), nagrywarka CD x8(!!!) i drukarkę. Ale najważniejsze było to, że w środku „siedziała” wypasiona karta dźwiękowa MAXI HOME STUDIO i mogła nagrywać w totalnym full-duplexie!!! Szaleństwo się naprawdę zaczęło na całego!

Jakub Krzywak [realizator.pl]

Na jakim oprogamowaniu wtedy się pracowało?

Sławek GUADKY Gładyszewski [realizator dźwięku]

Jedyny soft który dawał sobie radę z midi i audio w jednym czasie (problemy latencyjne – wiadomo!) to był Cakewalk… Ależ się wtedy nauczyłem strasznie dużej ilości brzydkich słów…:) Nie mniej jednak trudności jakie napotykałem, brak internetu, brak wiedzy u kolegów motywowała mnie tak bardzo, że samodzielnie rozwiązywałem wszystkie problemy i faktycznie zacząłem osiągać na tym mizernym poletku swoiste sukcesy… ciągle na skalę superamatorską.

Jakub Krzywak [realizator.pl]

Domyślam się że poznałeś na swojej drodze osoby, które w branży działały już od pewnego czasu?

Sławek GUADKY Gładyszewski [realizator dźwięku]

W pewnym momencie swojego życia na trzecim roku studiów poznałem człowieka, który swoimi koneksjami (bo inaczej – powiedzmy sobie szczerze – nie udałoby się nic) zaproponował mi pomoc w znalezieniu pracy. No i traf chciał, że znał Pana Jurka Janiszewskiego – ówczesnego prezesa Studio Hendrix…

Trafiłem tam jako amator/fascynat. Teraz po tym specyficznym czasie jak patrzę na to z boku – to stwierdzam, że tylko znajomości pozwoliły mi tam wytrwać pierwszy tydzień… i tyle czasu próbowałem poznać ProToolsa 4.6.3 na Macintosh’u G3… Z zadziwiającą łatwością „grzebałem” w tych narzędziach (efekty, kompresory, expandery), a moje tryby w głowie aż furczały od algorytmów, które w większości musiałem sam poukładać: tor audio, kolejność przepływu sygnałów, symetryczny-niesymetryczny, powrót, wysyłka… ech… No i tak się złożyło, że zostałem tam na kilka ładnych lat.

Jakub Krzywak [realizator.pl]

Oprócz pracy studyjnej pracujesz również na codzień z artystami jako realizator koncertowy?

Sławek GUADKY Gładyszewski [realizator dźwięku]

Zgadza się. W późniejszym okresie pojawiła się praca typowo estradowa. Myślę, że dla wielu moich przyjaciół zawodowo zajmujacych się realizacją to normalna kolei rzeczy. Kolega z zaprzyjaźnionej firmy nagłośnieniowej poszukiwał ludzi do pracy (zresztą ten schemat działa w ten sam sposób po dzień dzisiejszy) no i znowu ktoś mnie wskazał. Swoją pracę estradową rozpocząłem od zwijania kabli (będąc już realizatorem studyjnym) i noszenia „paczek”. Dosyć szybko jednak awansowałem.

W 2004 roku, któregoś upalnego dnia, zespół Natalii Kukulskiej przyjechał do Ryk niedaleko Lublina i okazało się, że nie mają realizatora ani FOH ani monitorowego. Miałem tam pojechać i to ogarnąć. Mobilizacja była olbrzymia. Muzycy grający w zespole Natalii Kukulskiej to profesjonaliści, najwyższa półka polskiej estrady muzycznej. Już wcześniej byłem ich wielkim fanem.

Koncert (jak można się domyślić) wypadł bardzo dobrze i zespół poprosił o moje namiary. Później pojawiła się podobna sytuacja z Edytą Górniak. Z Natalią (oraz z kilkoma innymi zespołami) pracuję do dziś nieprzerwanie, po drodze zgłębiając tajniki sztuki realizacji zarówno estradowej jak i studyjnej. Nie mniej jednak – czy ja jestem realizatorem? Nie – raczej fascynatem!